|
|
14–15 maja 2011 r.
Spotkanie instruktorów KIHAM
Fotografie do pobrania
|
|
|
|
Stanisław Czopowicz, Harcerstwo w PRL. Obraz i narracja
Obszerne rozwinięcie referatu wygłoszonego w trakcie konferencji naukowej „Harcerstwo w Wielkopolsce w czasach PRL”, która odbyła się w Collegium Historicum Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w dniach 24–25 XI 2022 r. Organizatorami konferencji byli: Komisja Historyczna Chorągwi Wielkopolskiej ZHP, Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Poznaniu oraz Wydział Historii UAM.
Referat i wywodząca się z niego praca to odpowiedź – reakcja – na bardzo powszechną w ostatnich latach praktykę pisania na nowo (ale po staremu) historii harcerstwa w PRL. Pisanej najczęściej przez tych, którzy na tej historii – a raczej na harcerstwie – w tamtych latach swe piętno odciskali. Dziś próbują zbudować sobie pomniki, często zdumieni, że ktoś zarzuca im zawłaszczanie harcerstwa i polityczną manipulację. Ten właśnie proceder poddaje analizie S. Czopowicz w pracy „Harcerstwo w PRL. Obraz i narracja”. Z uwagi na to tyleż historyczne, co propagandowe wzmożenie, z książką tą powinni zapoznać się wszyscy, którzy w jakimkolwiek stopniu interesują się historią harcerstwa.
|
|
Irena Kleczyńska-Mycke, Irka. Harcerka, szmuglerka, żołnierka
Książka Ireny Kleczyńskiej-Mycke (1920–2012) to relacja z życia harcerki, konspiratorki, żołnierki i znowu harcerki. Wspomnienia beztroskiej młodości i harcerskich wędrówek oraz życia podczas wojny, okupacji i tuż po niej. Opowieść o pracy i działalności w konspiracji, o radościach i trudach życia, o przyjaźniach, ale i utracie najbliższych. Autorka zabiera nas w podróż przez niezwykłe wydarzenia historyczne, widziane oczami zwykłej dziewczyny. To nie jest opowieść o bohaterach wojennych czy niezwykłych instruktorach harcerskich. Tym razem śledzimy losy harcerki, która przed wojną ukochała wędrówki i obozowanie, a po wojnie poczuła się zobowiązana wobec młodszych dziewcząt i aktywnie uczestniczyła w budowaniu harcerstwa na Warmii. Książka odsłania przed nami także świat wojennego szmuglu – nie abstrakcyjnego konceptu, ale realności przeżywanej przez zwykłych ludzi walczących o przetrwanie. To właśnie w tej autentycznej codzienności tkwi siła tej historii. Irka umiejętnie splata wspomnienia z historią, tworząc nie tylko opis codzienności, ale także ukazując, jak życie zmieniało się podczas wojny i w pierwszym okresie powojennym. Warto po tę lekturę sięgnąć, aby poznać historię niezwykłej kobiety, która odważnie stawiała czoła wyzwaniom swojego czasu. Jej opowieść wciąga i skłania do refleksji. Jest atrakcyjna zwłaszcza dla harcerek, które odnajdą w niej inspirację i siłę do działania.
|
|
Andrzej Janowski, Być dzielnym i umieć się różnić. Szkice o Aleksandrze Kamińskim (wydanie III w NWH)
Kolejne, rozszerzone wydanie jednej z najważniejszych lektur dla instruktorów harcerskich i wszystkich wychowawców. Zbiór kilkunastu szkiców o Aleksandrze Kamińskim — harcmistrzu, wychowawcy i pisarzu, jednym z twórców Szarych Szeregów, autorze legendarnych Kamieni na szaniec i Wielkiej gry, redaktorze „Biuletynu Informacyjnego” Armii Krajowej. Być dzielnym i umieć się różnić to fascynująca opowieść profesora i harcerza o innym profesorze harcerzu. Obaj to wybitni wychowawcy, których dokonania były w swoim czasie dla harcerstwa i pedagogiki przełomowe. Janowski ukazuje zaskakująco aktualne przemyślenia Kamińskiego o Polsce, wychowaniu i harcerstwie, a także postawę, do której „Kamyk” był szczególnie przywiązany — ową tytułową „dzielność”.
W poszczególnych szkicach znajdujemy opis zmagań człowieka, który stara się iść uczciwą drogą, wbrew przeciwnościom robić swoje, nie ulegać naciskom, wykorzystywać pojawiające się szanse. W drobiazgach zawierać kompromisy, a zachowując swe zdanie umieć ładnie — dawniej powiedziano by może: elegancko — różnić się od tych, którzy mają inne poglądy. Lektura zamieszczonych w zbiorze szkiców to także możliwość poznania — niejako „przy okazji” — poglądów na wychowanie i obywatelską służbę ich autora, Andrzeja Janowskiego — wybitnego pedagoga i instruktora harcerskiego.
prof. dr hab.
Andrzej Janowski (1935–2020) –
pedagog, polonista, harcmistrz. Współzałożyciel reaktywowanej w 1957 roku 1 WDH Czarna Jedynka, organizator harcerskiej Akcji Warmia i Mazury. Wieloletni pracownik naukowy Instytutu Badań Edukacyjnych. Ekspert „Solidarności” (1980–1981) w zakresie edukacji; członek podziemnego Zespołu Oświaty Niezależnej (1982–1989); uczestnik negocjacji „stolika oświatowego” w trakcie obrad „Okrągłego Stołu” w 1989 r. W pierwszych latach III RP wiceminister edukacji narodowej. Członek wielu polskich i międzynarodowych zespołów naukowych, wykładowca na kilku uczelniach. Był przewodniczącym Rady Programowej Niezależnego Wydawnictwa Harcerskiego.
Książka ukazała się przy wsparciu Hufca ZHP Biała Podlaska im. A. Kamińskiego oraz Miasta Biała Podlaska. |
|
|
|
|
Aleksander Kamiński, O harcerstwie. Teksty zapomniane 1956–1978 (wydanie III, pierwsze legalne)
Wszyscy, którzy w różnych okresach próbowali odnawiać harcerstwo, sięgali zwykle do tradycji ruchu. Sądzili – czasem nawet bardziej przeczuwali niż sądzili – że tradycja pozwoli zrozumieć, czym było niegdyś harcerstwo. Uważali, że poznanie tego jakby bardziej prawdziwego harcerstwa pozwoli na sprawdzenie, czy ideały i zasady ruchu mogą być nadal czymś porywającym i pasjonującym dla młodzieży.
Na tle tych doświadczeń pojawił się pomysł sięgnięcia po teksty Aleksandra Kamińskiego. Autorowi niniejszego wyboru, prof. Andrzejowi Janowskiemu, nie chodziło jednak o to, by powiedzieć po raz któryś z rzędu, że istota harcerstwa przedstawiona jest w Kamieniach na szaniec, bo to wiadomo. Czytelnik tego tomu znajdzie więc tu teksty szczególne, powstałe w szczególnej sytuacji społeczno-politycznej: w krótkim okresie w miarę wolnego ZHP po 1956 roku oraz w późniejszym okresie, gdy Aleksander Kamiński podsumowująco patrzył na harcerstwo. Są to teksty ciągle aktualne, jednak mało znane, bo albo nie drukowano ich wcale, albo nie wznawiano, albo pojawiały się gdzieś schowane w grubych, małonakładowych tomach.
To pierwsze „legalne” wydanie tej książki, dwa poprzednie wydania ukazały się w „podziemiu”, w PRL po stanie wojennym: wyd. NWH w roku 1984 i wyd. Zespołu Oświaty Niezależnej w roku 1988.
Książka ukazała się przy wsparciu Hufca ZHP Biała Podlaska im. A. Kamińskiego oraz Miasta Biała Podlaska. |
|
|
|
|
Grzegorz Nowik, Epilog do Kamieni na szaniec (wydanie IV)
Czwarte już, znacznie rozszerzone w stosunku do dwu pierwszych, wydanie cieszącej się wielkim zainteresowaniem i poszukiwanej pracy prof. Grzegorza Nowika. Epilog do Kamieni na szaniec to praca odnosząca się do legendarnej książki Aleksandra Kamińskiego — ważna, prostująca niektóre fakty i opinie, ukazująca szerzej tło wydarzeń opisanych przez Kamińskiego. Ukazująca — w aspekcie historycznym, nie literackim — działania „aktorów” tamtych wydarzeń. Autor objaśnia też wiele mechanizmów funkcjonowania Szarych Szeregów, opisując mądre zasady postępowania w sytuacjach kryzysowych, ale nie uciekając też od wskazania — tragicznych nieraz w skutkach — odstępstw od tych zasad. Autor pokazuje też, jak harcerze radzili sobie z odpowiedzialnością, jaka na nich spoczęła w czasie wojny. Odpowiedzialnością, wydawałoby się, znacznie przerastającą ich wiek i doświadczenie, której jednak — mimo nieuchronnych błędów — w ogromnej większości sprostali z godnością i odwagą. Epilog do Kamieni na szaniec oddaje honor bohaterom, przywraca dobre imię niesłusznie pomówionym i — co ważne, z punktu widzenia i historii, i wartości wychowawczych, i wreszcie zwykłej przyzwoitości — wskazuje prawdziwych zdrajców.
Książka ukazała się przy wsparciu Miasta i Gminy Piaseczno. |
|
|
|
|
Krzysztof Kowalczyk, Podręcznik ekologicznego obozowania Wydanie nowe, rozszerzone i zaktualizowane
Wiele drużyn harcerskich określa się dziś jako „puszczańskie” lub „ekologiczne”, ale dbałość o przyrodę, czyli to, co stanowi sedno owego „puszczaństwa” i „ekologiczności”, powinna być normą dla każdej drużyny, na wszystkich biwakach i obozach. Podręcznik ekologicznego obozowania uczy, jak w codziennej biwakowej i obozowej praktyce godzić życiowe potrzeby z dbałością o to, by nie wyrządzać szkód przyrodzie, a przynajmniej szkody te minimalizować. Książka mówi też o tym, jak poznawać przyrodę wokół nas – z największym pożytkiem dla swej wiedzy i dla zdrowia.
Podręcznik ekologicznego obozowania przyda się zastępowym, ale zaciekawi wszystkich, którzy chcą się dowiedzieć czegoś o życiu w lesie —o mieszkających tam zwierzętach i biwakujących harcerzach. Uprzedzamy jednak wraz z autorem: „Nie sądź, że dowiesz się tego wszystkiego czytając we własnym łóżku przed snem. Musisz się wybrać do lasu, a ja pomogę ci spakować się i radzić sobie na biwaku”.
Partnerem wydania jest Centralna Składnica Harcerska 4 Żywioły. |
|
|
|
|
Henryk Glass, Gawędy z drużynowym
„Harcerstwo to nie stosy mądrych ksiąg lub statutów, to nie oznaki, laski, karabiny – to idea wcielona w życie, to iskra zapładniająca wolę do życia dobrego, prawego, ofiarnego i dzielnego…”
„Instruktor to musi być wódz! To nikt inny, tylko pierwszy harcerz w drużynie. My kierujemy chłopcami nie dlatego, że gadamy czy piszemy okólniki lub rozkazy, lecz dlatego, że robimy, że idziemy naprzód”.
Te dwa cytaty mówią o czym jest ta książka – jeden z najlepszych podręczników dla drużynowych, jakie kiedykolwiek napisano. Pozycja obowiązkowa dla każdego instruktora harcerskiego, każdego kandydata na drużynowego, dla wszystkich organizatorów i uczestników kursów instruktorskich.
Henryk Glass
„Chudy Wilk” (1896–1984) — harcmistrz Rzeczypospolitej, jeden z współtwórców harcerstwa, Naczelnik Harcerzy w latach 1921-1924, uczestnik powstania warszawskiego, autor wielu książek harcerskich (poza Gawędami z drużynowym m.in. Książeczka harcerska, Na szlaku Chudego Wilka) i pozycji poświęconych walce z komunizmem.
Książka wydana we współpracy z Główną Kwaterą Harcerzy ZHP, Londyn. |
|
|
|
|
Jacek Kaszuba, Moje harcerskie lata. Z dziejów gdyńskiej „Szarotki”
Opowieść o gdyńskim szczepie „Szarotka” — jednym z większych trójmiejskich, głównie gdyńskich, środowisk harcerskich lat siedemdziesiątych, osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku. Relacja autorska jednego z głównych twórców „Szarotki” — bardzo osobista, bez koloryzowania i idealizowania, czasem boleśnie szczera, czasem może kontrowersyjna. Opowieść o rozwoju i dojrzewaniu harcerskiego środowiska, o rodzących się przyjaźniach, a nawet miłościach. Opowieść o codziennej pracy, która czasem wydaje doskonałe owoce, a czasem rodzi porażki, ale zawsze uczy odpowiedzialności i wytrwałości.
Autor w swej opowieści korzysta z bogatego archiwum: kronik, dzienników i fotografii. Książka ta jest również ważnym źródłem historycznym, bowiem opowiada też o szerszych aspektach działalności harcerskiej w ostatnich dekadach PRL na szczeblu lokalnym i krajowym, widzianych z perspektywy uczestnika i jego środowiska. Dzieje gdyńskiej „Szarotki” to także opisy różnych działań harcerskich, imprez i wypraw, plany obozów i podchodów — źródło pomysłów i inspiracji dla instruktorów harcerskich.
|
|
Zygmunt Wyrobek, Harcerz w polu
Kolejne już w NWH wydanie jednej z najważniejszych książek w bibliotece każdego drużynowego. Ten prosty zbiór gier terenowych i porad dotyczących harcowania, ukazuje jak skutecznie wykorzystać w wychowywaniu kontakt z przyrodą i naturalny dla harcerzy pęd do rywalizacji i zabawy. Podręcznik napisany u progu istnienia harcerstwa przez wychowawcę, pasjonata wychowania fizycznego i ćwiczeń na świeżym powietrzu, okazał się być nieprzemijającym źródłem inspiracji dla kolejnych pokoleń drużynowych i wychowawców.
Partnerem wydania jest Centralna Składnica Harcerska 4 Żywioły |
|
|
|
|
Stanisław Czopowicz, KIHAM. Zarys wydarzeń, wybór dokumentów i relacji
KIHAM – Kręgi Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego – powstające od jesieni 1980 r., nazywa się harcerską „Solidarnością”, gdyż ich znaczenie dla odrodzenia harcerstwa było podobne do roli NSZZ „Solidarność” w przemianach społecznych i politycznych w PRL. KIHAM był wyjątkowym w dziejach harcerstwa, silnym i dobrze zorganizowanym ruchem, sprzeciwiającym się upolitycznieniu ZHP, przywracającym wychowanie oparte na wartościach ujętych w tradycyjnym Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim i na tradycyjnej harcerskiej metodzie. Powstanie i działalność KIHAM były początkiem końca komunizmu w harcerstwie.
Materiały zebrane w tej książce – dokumenty, relacje, artykuły – przedstawiają genezę Kręgów Małkowskiego, ich charakter i prace, oddziaływanie na współczesne im harcerstwo i społeczne znaczenie – w działalności jawnej i po wprowadzeniu stanu wojennego 13 XII 1981 r. Ukazują też z dystansu ponad trzech dekad korzenie i dorobek niezależnych ruchów harcerskich z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX w.
Książka ukazała się przy
wsparciu Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.
|
|
Antoni Wasilewski, Pod totemem słońca
Legendarna już książka, będąca jednocześnie pasjonującą powieścią i najlepszym podręcznikiem harcerskiego obozowania. Opisywana w niej drużyna istniała naprawdę i została zapamiętana jako jedno z najbardziej wartościowych i najciekawszych środowisk w całej historii harcerstwa. Chodzi oczywiście o Czarną Trzynastkę Wileńską, założoną i prowadzoną przez Józefa Grzesiaka „Czarnego”. Śledząc perypetie i przygody bohaterów tej książki zaczynamy rozumieć, jak działa magia harcerstwa. Jak to się dzieje, że zwyczajne, jak by się wydawało, zajęcia i nie zawsze – na pozór – poważne zabawy w lesie nad jeziorem, pozwalają wychowywać ludzi tak prawych i pięknych jak Jur, Zeus, Filozof i wielu innych – ukryte na kartach książki prawdziwe postacie, znane z historii harcerstwa i z dziejów Polski.
W opracowanym przez NWH wydaniu usunięto wszelkie ingerencje komunistycznej cenzury, do jakich doszło w wydaniach w czasach PRL, zachowano jednocześnie fragmenty uzupełnione przez samego autora w stosunku do pierwszej edycji w roku 1938.
Partnerem wydania jest Składnica Harcerska Siedem Gór. |
|
|
Tomasz Maracewicz, Małgorzata Witczak, Mokre Stopy, Harce wodne na obozie
Podręcznik gier i zabaw na wodzie i nad wodą – dla obozujących nad jeziorami i rzekami, połączony z ciekawą i zabawną opowieścią o przygodach zastępu harcerzy. Zawiera także poradnik korzystania z prostych jednostek pływających oraz budowy obozowych urządzeń hydrotechnicznych. Uczy szacunku dla środowiska, pozwala poznać rośliny najczęściej spotykane nad brzegami polskich jezior i rzek oraz żyjące tam ptaki i zwierzęta.
Ta książka to także zaproszenie do wielkiej morskiej przygody…
|
|
|
|
Grzegorz Nowik, Polskie związki skautowe i harcerskie 1909-1922. Zarys organizacyjny
Bogato ilustrowana, opatrzona licznymi mapami i schematami praca ukazuje proces tworzenia skautingu polskiego – harcerstwa na ziemiach polskich pod zaborami i w skupiskach Polaków na obczyźnie, podczas „Wielkiej Wojny” (nazwanej później I wojną światową), w pierwszych latach tworzenia Odrodzonej Polski, w czasie wojen o niepodległość i granice Rzeczypospolitej. Ukazuje w jaki sposób realizowane były w tym czasie niepodległościowe ideały harcerstwa, zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim: poprzez walkę o wolność i służbę Niepodległej.
Autor książki – harcmistrz, a zarazem profesor historii – ukazuje w jaki sposób młodzieżowy, wychowawczy ruch społeczny działał początkowo bądź samodzielnie w konspiracji, bądź jako organizacja „filialna”, podporządkowana organizacjom „starszego” społeczeństwa i jak stopniowo stawał się związkiem niezależnym, samodzielnym, ważnym środowiskiem wychowawczym polskiej młodzieży, a przez to uznanym partnerem władz państwowych odradzającej się Rzeczypospolitej. Książka ukazuje różne aspekty rozwoju ruchu skautowego (harcerstwa) i jego drogę do stania się ważnym składnikiem społeczeństwa obywatelskiego w Polsce.
Książka wydana we współpracy z Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. |
|
|
|
|
Grzegorz Nowik, Epilog do Kamieni na szaniec (wydanie III)
Trzecie już, znacznie rozszerzone wydanie cieszącej się wielkim zainteresowaniem i poszukiwanej pracy prof. Grzegorza Nowika. Epilog do Kamieni na szaniec to praca odnosząca się do legendarnej książki Aleksandra Kamińskiego — ważna, prostująca niektóre fakty i opinie, ukazująca szerzej tło wydarzeń opisanych przez Kamińskiego. Ukazująca — w aspekcie historycznym, nie literackim — działania „aktorów” tamtych wydarzeń. Autor objaśnia też wiele mechanizmów funkcjonowania Szarych Szeregów, opisując mądre zasady postępowania w sytuacjach kryzysowych, ale nie uciekając też od wskazania — tragicznych nieraz w skutkach — odstępstw od tych zasad. Autor pokazuje też, jak harcerze radzili sobie z odpowiedzialnością, jaka na nich spoczęła w czasie wojny. Odpowiedzialnością, wydawałoby się, znacznie przerastającą ich wiek i doświadczenie, której jednak — mimo nieuchronnych błędów — w ogromnej większości sprostali z godnością i odwagą.
Epilog do Kamieni na szaniec oddaje honor bohaterom, przywraca dobre imię niesłusznie pomówionym i — co ważne z punktu widzenia i historii, i wartości wychowawczych, i wreszcie zwykłej przyzwoitości — wskazuje prawdziwych zdrajców.
|
|
|
|
Marek Gajdziński, Harcerski system wychowania (wydanie IV)
Czwarte już wydanie książki, która w krótkim czasie stała się klasycznym podręcznikiem wychowania metodą harcerską, polecanym przez wybitnych instruktorów-metodyków ze wszystkich organizacji harcerskich.
Harcerski system wychowania podsumowuje wieloletnie doświadczenia drużynowego warszawskiej „Szesnastki” — 16 WDH im. Zawiszy Czarnego — byłego członka KIHAM i jednego z założycieli ZHR, a także twórcy Harcerskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.
|
|
|
|
Andrzej Blikle, Jerzy Kijowski, Jacek Pawlik, Janusz Zaorski, Marcin Święcicki, Marek Karpiński, Dorota Bogusławska, Anna Rakowska, Dariusz Stola, Mateusz Damięcki, Katarzyna Niemotko, Reytaniana
Reytan to jedno z najlepszych i najbardziej znanych warszawskich liceów, to także tradycyjna siedziba Czarnej Jedynki – 1 WDH im. Romualda Traugutta. Czemu VI LO im. Tadeusza Reytana zawdzięcza swą renomę? Możemy się tego dowiedzieć ze wspomnień absolwentów tej niezwykłej szkoły. W książce tej zebrano wypowiedzi przedstawicieli kilkunastu roczników maturalnych z ponadstuletniej historii szkoły. Opowieści o szkole, o ludziach Reytana – nauczycielach i uczniach, o czasach, w których byli uczniami Reytana – interesujące nie tylko dla absolwentów i uczniów tego niezwykłego liceum.
|
|
|
|
Urszula Król, Re(we)lacje paryskie
„Re(we)lacje paryskie” Urszuli Król to pozycja niezwykła w dotychczasowym dorobku NWH, bo pozornie „nieharcerska”. Urszula Król to historyk sztuki i muzealnik z duszą edukatora, pogromczyni licznych bibliotecznych i muzealnych baz danych; warszawianka z urodzenia, bywalczyni na „paryskim bruku”. Pracowała w Bibliotheque nationale de France oraz w Bibliotece Polskiej w Paryżu i pisała stamtąd do pozostających nad Wisłą przyjaciół z Gabinetu Rycin pełne uroku, dowcipne i mądre listy. Sztuka epistolograficzna odżyła pod jej piórem! A zbiór jej listów – paryskich re(we)lacji – z inicjatywy przyjaciół wydało NWH. Znajdziecie w nich ciekawe i trafne obrazy Francji i Francuzów, różnych aspektów życia w Paryżu, francuskiej (i nie tylko) kultury, francuskiej "égalité", francuskiej kuchni (tej dla turystów, dla swoich i dla arystokracji) i wiele innych obserwacji. A wszystko to napisane znakomitym stylem, mądrze i dowcipnie. Po harcersku więc, nieprawdaż?
|
|
|
|
Marek Kamecki, Stosowanie metody harcerskiej w drużynie harcerzy
Drugie już z w NWH wydanie znakomitego, konkretnie, żywo i z humorem napisanego podręcznika dla drużynowych. Doświadczony instruktor, drużynowy i organizator wielu kursów instruktorskich, dzieli się swą wiedzą, doświadczeniami i przemyśleniami na temat prowadzenia drużyny harcerskiej, skutecznego wychowania chłopców i zastosowania najlepszej sprawdzonej metody wychowawczej: metody harcerskiej. To książka ważna także dla byłych drużynowych, pełniących dziś inne funkcje w harcerstwie — żeby im przypominać, iż pracują dla drużynowych…
|
|
|
|
Andrzej Glass,
Całe życie pod wiatr
Autobiografia wybitnego instruktora harcerskiego, konstruktora samolotów i popularyzatora historii lotnictwa. Andrzej Glass, syn jednego z twórców harcerstwa, połączył swój lotniczy fach z działalnością społeczną, stając się współtwórcą harcerskich drużyn lotniczych. W swej autobiografii opowiada o rzeczach wielkich i małych, czasem bardzo drobnych, we wszystkim ukazując czytelnikowi jak nie zmarnować życia.
|
|
|
|
Andrzej
Janowski, Być dzielnym i umieć się różnić.
Szkice o Aleksandrze Kamińskim (wydanie II w NWH, rozszerzone)
Kolejne, rozszerzone wydanie jednej z najważniejszych lektur dla instruktorów harcerskich i wszystkich wychowawców. Zbiór kilkunastu szkiców o Aleksandrze Kamińskim — harcmistrzu, wychowawcy i pisarzu, jednym z twórców Szarych Szeregów, autorze legendarnych Kamieni na szaniec i Wielkiej gry, redaktorze „Biuletynu Informacyjnego” Armii Krajowej. Być dzielnym i umieć się różnić
to fascynująca opowieść profesora i harcerza o innym profesorze harcerzu.
Obaj to wybitni wychowawcy, których dokonania były w swoim czasie dla harcerstwa i pedagogiki przełomowe. Janowski ukazuje zaskakująco aktualne przemyślenia Kamińskiego o Polsce, wychowaniu i harcerstwie, a także postawę, do której „Kamyk” był szczególnie przywiązany — ową tytułową „dzielność”.
W poszczególnych szkicach znajdujemy opis zmagań człowieka, który stara
się iść uczciwą drogą, wbrew przeciwnościom robić swoje, nie ulegać naciskom, wykorzystywać pojawiające się szanse. W drobiazgach zawierać kompromisy,
a zachowując swe zdanie umieć ładnie — dawniej powiedziano by może: elegancko — różnić się od tych, którzy mają inne poglądy. Lektura zamieszczonych w zbiorze szkiców to także możliwość poznania — niejako „przy okazji” — poglądów na wychowanie i obywatelską służbę ich autora, Andrzeja Janowskiego — wybitnego pedagoga i instruktora harcerskiego.
Książka ukazała się przy
wsparciu Fundacji Harcerstwa Drugiego Stulecia, ze środków
Fundacji PZU
|
|
|
|
Krzysztof Bojko, Harcerstwo polskie na Litwie Kowieńskiej
w latach 1918–1945
Wyjątkowa książka o niezwykłych i dzielnych ludziach, którzy dotąd pozostawali
w zapomnieniu, ukazująca mało znany fragment historii harcerstwa.
W okresie międzywojennym Litwę Kowieńską zamieszkiwało około 200 tys. obywateli pochodzenia polskiego. Mimo wpisanej w paszportach narodowości litewskiej,
czuli się oni Polakami i swoje poczucie tożsamości narodowej kultywowali, wychowując w tym duchu dzieci i młodzież. Znaczącym tego wyrazem było powstanie wielu drużyn harcerskich. Z powodu restrykcji wobec polskich organizacji
w ówczesnym państwie litewskim, działały one okresowo w konspiracji, przygotowując – jak się później okazało – kadry Armii Krajowej działającej na tych terenach w latach
II wojny światowej. Książka powstała głównie dzięki wysiłkowi Czesława i Ryszarda Mackiewiczów, badaczy i archiwistów dziejów Polaków na Kowieńszczyznie.
Na podstawie zgromadzonych przez nich archiwaliów Krzysztof Bojko spisał historię harcerstwa na Litwie Kowieńskiej, uzupełniając jedną z białych plam w historii ruchu harcerskiego i historii Polski. |
|
|
|
Andrzej Wysocki, Wodzowie i wilki
„Dla drużyny wędrowniczej nie ma rzeczy
niemożliwych. Są tylko sprawy trudne, ale z tym dacie sobie radę” –
to jedna z głównych myśli zawartych w tej książce. Jej autor to były
drużynowy krakowskiej „Zielonej Trójki”, jeden z organizatorów KIHAM,
współzałożyciel ZHR, dziś instruktor Hufca Podhalańskiego ZHP
z siedzibą w Schronisku na Głodówce. W książce przeznaczonej dla
drużynowych (i kandydatów na drużynowych) drużyn wędrowniczych
znajdziecie odbicie wielkiego i różnorodnego doświadczenia Bituma
(chyba mniej znanego jako Andrzej Wysocki). Odnajdziecie także jego
zapał i swadę w wykładaniu swych racji. W jego radach dla
wędrowników i ich wodzów, w opiniach nieraz kontrowersyjnych,
znajdziecie jednak zawsze odpowiedzialność za los harcerzy –
odpowiedzialność wychowawcy, opiekuna wielu prób na stopnie
harcerskie i instruktorskie. |
|
|
|
Andrzej Janowski, Harcerstwo wpisane w życiorys
Pasjonująca autobiografia jednego
z najznakomitszych wychowawców harcerskich okresu powojennego.
Andrzej Janowski „Soda” – jeden z twórców słynnej warszawskiej 1 WDH
„Czarna Jedynka”, ojciec duchowy jedynackiej Gromady Włóczęgów,
w której w 1976 zrodziła się idea Komitetu Obrony Robotników; na
przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych jeden z autorów
i komendant Akcji Warnia i Mazury – jedynej sensownej wielkiej akcji
powojennego harcerstwa; wybitny pedagog, autor wielu prac naukowych;
w stanie wojennym działacz i szef Zespołu Oświaty Niezależnej, autor
wielu podziemnych publikacji, w tym kilku poświęconych harcerstwu
i Aleksandrowi Kamińskiemu, autor najlepszej książki o A. Kamińskim Być dzielnym i umieć się różnić; wiceminister edukacji
narodowej w pierwszym rządzie III RP. Książka A. Janowskiego
opowiada o ciekawych ludziach, niezwykłych czynach i uczy, jak
w czasach bardzo różnych, a zawsze trudnych, można i trzeba
w harcerstwie robić rzeczy potrzebne. |
|
|
|
Zygmunt Wyrobek, Harcerz w polu
Prosty zbiór gier terenowych i porad dotyczących harcowania, w znakomity sposób pokazujący jak skutecznie wykorzystać do wychowywania kontakt z przyrodą
i naturalny dla harcerzy pęd do rywalizacji i zabawy. Podręcznik napisany w drugiej dekadzie istnienia harcerstwa przez wychowawcę, pasjonata wychowania fizycznego
i ćwiczeń na świeżym powietrzu, okazał się być nieprzemijającym źródłem inspiracji
dla kolejnych pokoleń drużynowych i wychowawców.
|
|
|
|
Marek Gajdziński, Harcerski system wychowania (wydanie
III)
Trzecie już wydanie
książki, która w krótkim czasie stała się klasycznym
podręcznikiem wychowania metodą harcerską, pozwalającym
zrozumieć, w jaki sposób stosowane w harcerstwie „chwyty”
wychowawcze oddziałują na chłopców. Przyda się zwłaszcza
tym, którzy chcą rozwijać harcerski system wychowania,
formułować ciekawe programy, konstruować nowe, lepsze
narzędzia wychowawcze — instruktorom, którzy chcą być nie
tylko dobrymi „rzemieślnikami”, ale mają także ambicje
twórcze. Książka warta polecenia także wszystkim
nie-harcerzom, którzy chcieliby harcerstwo zrozumieć i
dowiedzieć się czemu zawdzięcza ono swoje — odnoszone już od
ponad stu lat — sukcesy wychowawcze.
„Harcerski system wychowania” podsumowuje wieloletnie
doświadczenia drużynowego warszawskiej „Szesnastki” — 16 WDH
im. Zawiszy Czarnego — byłego członka KIHAM i jednego z
założycieli ZHR, a także twórcy Harcerskiego Ochotniczego
Pogotowia Ratunkowego.
Książka polecana przez wybitnych instruktorów-metodyków ze
wszystkich organizacji harcerskich.
|
|
|
|
Marek Kamecki,
Stosowanie metody harcerskiej w drużynie harcerzy
Doświadczony instruktor, drużynowy i organizator wielu
kursów instruktorskich, dzieli się swą wiedzą,
doświadczeniami i przemyśleniami na temat prowadzenia
drużyny harcerskiej, skutecznego wychowania chłopców
i zastosowania najlepszej sprawdzonej metody wychowawczej:
metody harcerskiej. Znakomity, konkretnie, żywo i z humorem
napisany podręcznik dla obecnych i przyszłych drużynowych.
Ważny także dla byłych drużynowych, pełniących dziś inne
funkcje w harcerstwie — żeby im przypominać, iż pracują dla
drużynowych…
Marek Kamecki —
harcmistrz, niegdyś drużynowy zuchowy, następnie drużynowy
130 Wrocławskiej Drużyny Harcerzy "Skaut" im.
A. Małkowskiego i szczepowy szczepu "Skaut". Niegdyś członek
KIHAM, jeden z założycieli Związku Harcerstwa
Rzeczypospolitej (był m.in. wicenaczelnikiem harcerzy ZHR
ds. szkolenia instruktorów). Od kilku lat ponownie prowadzi
reaktywowaną 130 WrDH. Autor wielu publikacji metodycznych.
Z wykształcenia historyk.
Książka ukazała się przy
wsparciu Fundacji Harcerstwa Drugiego Stulecia, ze środków
Fundacji PZU przeznaczonych na konkurs dotacyjny „Skole
2014”.
|
|
|
|
Krzysztof Kowalczyk, Podręcznik ekologicznego obozowania
Wiele drużyn harcerskich określa się dziś jako
„puszczańskie” lub „ekologiczne”, ale dbałość o przyrodę,
czyli to, co stanowi sedno owego „puszczaństwa”
i „ekologiczności”, powinna być normą dla każdej drużyny, na
wszystkich biwakach i obozach. Podręcznik ekologicznego
obozowania uczy, jak w codziennej biwakowej i obozowej
praktyce godzić życiowe potrzeby z dbałością o to, by nie
wyrządzać szkód przyrodzie, a przynajmniej szkody te
minimalizować. Książka mówi też o tym, jak poznawać przyrodę
wokół nas – z największym pożytkiem dla swej wiedzy i dla
zdrowia.
Podręcznik ekologicznego obozowania przyda się zastępowym, ale zaciekawi
wszystkich, którzy chcą się dowiedzieć czegoś o życiu
w lesie —o mieszkających tam zwierzętach i biwakujących
harcerzach. Uprzedzamy jednak wraz z autorem: „Nie sądź, że
dowiesz się tego wszystkiego czytając we własnym łóżku przed
snem. Musisz się wybrać do lasu, a ja pomogę ci spakować się
i radzić sobie na biwaku”.
Krzysztof
Kowalczyk — instruktor harcerski od… dawna. Wieloletni
drużynowy, oboźny lub komendant na licznych obozach,
zimowiskach i kursach. Szef Referatu Wychowania
Przyrodniczego Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej i lider
Harcerskiego Ruchu Ochrony Środowiska w ZHR, w pierwszym
okresie jego istnienia. Z wykształcenia leśnik i pedagog.
Instruktor kajakarstwa i kanuingu, przewodnik turystyczny i
instruktor znakowania szlaków turystycznych. Zajmuje się też
ezoteryką, radiestezją i kręgarstwem. Mieszka w mazurskiej
wsi, gdzie często odwiedzają go harcerze, uprawia
kajakarstwo zwałkowe, kanuing i turystykę rowerową. Od…
jakiegoś czasu w rezerwie kadry ZHR.
Książka ukazała się przy
wsparciu Fundacji Harcerstwa Drugiego Stulecia, ze środków
Fundacji PZU przeznaczonych na konkurs dotacyjny „Skole
2014”.
|
|
|
|
Grzegorz Nowik, Epilog do Kamieni na szaniec (wydanie II)
Drugie wydanie cieszącej się wielkim zainteresowaniem
i poszukiwanej pracy prof. Grzegorza Nowika. Epilog do
Kamieni na szaniec to praca odnosząca się do legendarnej
książki Aleksandra Kamińskiego — ważna, prostująca niektóre
fakty i opinie, ukazująca szerzej tło wydarzeń opisanych
przez Kamińskiego. Ukazująca — w aspekcie historycznym, nie
literackim — działania „aktorów” tamtych wydarzeń. Autor
objaśnia też wiele mechanizmów funkcjonowania Szarych
Szeregów, opisując mądre zasady postępowania w sytuacjach
kryzysowych, ale nie uciekając też od wskazania —
tragicznych nieraz w skutkach — odstępstw od tych zasad.
Autor pokazuje też, jak harcerze radzili sobie
z odpowiedzialnością, jaka na nich spoczęła w czasie wojny.
Odpowiedzialnością, wydawałoby się, znacznie przerastającą
ich wiek i doświadczenie, której jednak — mimo nieuchronnych
błędów — w ogromnej większości sprostali z godnością
i odwagą.
Epilog do Kamieni na szaniec
oddaje honor bohaterom, przywraca dobre imię niesłusznie
pomówionym i — co ważne z punktu widzenia i historii,
i wartości wychowawczych, i wreszcie zwykłej przyzwoitości —
wskazuje prawdziwych zdrajców.
|
|
|
|
Stanisław Broniewski, Młodość przeżywa się raz! „Orszy”
gawędy o wychowaniu
Unikalny zbiór gawęd, artykułów i wystąpień dowódcy Akcji
pod Arsenałem
i naczelnika Szarych Szeregów. Spisywane lub wygłaszane na
przestrzeni niemal pół wieku — w latach 1943–1989 —
łączy wspólny temat:
wychowanie młodzieży i nieprzemijające poczucie
odpowiedzialności za przyszłość
Polski.
W książce znajdują się teksty w większości niepublikowane
dotąd lub publikowane tylko w wydawnictwach
niskonakładowych. Znaczna ich część pochodzi z przekazanych
NWH amatorskich nagrań gawęd „Orszy” oraz z kilku nagrań
video — ich treść została spisana i zamieszczona w książce.
Oprócz tekstów „Orszy” i wywiadów z nim przeprowadzonych,
m.in. przez
Ewę Berberyusz
i Tomasza Jastruna, książka zawiera wstęp autorstwa prof.
Grzegorza Nowika, życiorys Autora napisany przez dr. Adama
F. Barana oraz
wspomnienie o Stanisławie Broniewskim pióra Jana Englerta,
który grał „Orszę” w filmie „Akcja pod Arsenałem”.
Do książki
dołączona jest płyta z oryginalnymi nagraniami audio
wybranych wystąpień — można nie tylko poczytać, ale
i posłuchać samego „Orszy”. Książka wydana jest we
współpracy ze Stowarzyszeniem Szarych Szeregów i z Fundacją
Harcerstwa Drugiego Stulecia. Publikację patronatem objęło
Muzeum Powstania Warszawskiego.
Publikacja ukazała się dzięki wsparciu Fundacji Harcerstwa
Drugiego Stulecia, ze środków Fundacji PZU,
w związku z cyklem debat nt. kondycji i przyszłości
harcerstwa organizowanych przez Kancelarię Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej. |
|
|
|
|
|
|
Grzegorz Nowik, Epilog do Kamieni na szaniec
Praca odnosząca się do legendarnej książki Aleksandra Kamińskiego, postrzeganej jako źródło historyczne. Praca ważna, prostująca niektóre fakty i opinie, ukazująca szerzej tło wydarzeń opisanych przez Kamińskiego. Ukazująca — w aspekcie historycznym, nie literackim — działania „aktorów” tamtych wydarzeń.
Działania i, niestety, także zaniechania.
Autor objaśnia też wiele mechanizmów funkcjonowania Szarych Szeregów, opisując mądre zasady postępowania w sytuacjach kryzysowych, ale nie uciekając też od wskazania — tragicznych nieraz w skutkach — odstępstw od tych zasad.
Epilog do Kamieni na szaniec oddaje honor bohaterom, przywraca dobre imię niesłusznie pomówionym i — co ważne z punktu widzenia i historii, i wartości wychowawczych, i wreszcie zwykłej przyzwoitości — wskazuje prawdziwych zdrajców. |
|
|
|
Marek Gajdziński, Harcerski system wychowania (wydanie II)
Podręcznik
wychowania metodą harcerską, pozwalający zrozumieć, w jaki sposób
stosowane w harcerstwie „chwyty” wychowawcze oddziałują na chłopców.
Przyda się zwłaszcza tym, którzy chcą rozwijać harcerski system
wychowania, formułować ciekawe programy, konstruować nowe, lepsze
narzędzia wychowawcze — instruktorom, którzy chcą być nie tylko
dobrymi „rzemieślnikami”, ale mają także ambicje twórcze. Książka
warta polecenia także wszystkim nie-harcerzom, którzy chcieliby
harcerstwo zrozumieć i dowiedzieć się czemu zawdzięcza ono swoje —
odnoszone już od ponad stu lat — sukcesy wychowawcze.
„Harcerski system
wychowania” podsumowuje wieloletnie doświadczenia drużynowego
warszawskiej „Szesnastki” — 16 WDH im. Zawiszy Czarnego — byłego
członka KIHAM i jednego z założycieli ZHR, a także twórcy
Harcerskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.
O wartości tej
książki i jej przydatności w pracy wychowawczej świadczy to, że
drugie wydanie ukazuje się zaledwie w rok po pierwszym.
Marek Gajdziński — przedsiębiorca, informatyk, harcmistrz.
Drużynowy i szczepowy 16 WDH im. Zawiszy Czarnego. W 1980 r. jeden
z założycieli KIHAM, w stanie wojennym współorganizator „Ruchu” —
niejawnej struktury instruktorskiej wewnątrz ZHP. W roku 1989 jeden
z założycieli ZHR, członek władz Związku, twórca Harcerskiego
Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Autor wielu prac metodycznych,
twórca programów stopni harcerskich i instruktorskich, autor
programów i organizator szkolenia instruktorów, m.in. ambitnego
kursu podharcmistrzowskiego „Jakobstaf”.
Publikacja ukazała się dzięki wsparciu Fundacji Harcerstwa
Drugiego Stulecia, ze środków Fundacji PZU,
w związku z cyklem debat nt. kondycji i przyszłości
harcerstwa organizowanych przez Kancelarię Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej. |
|
|
|
|
|
|
Grzegorz Nowik, Idea i historia
honorowego protektoratu Prezydentów Rzeczypospolitej Polskiej nad
harcerstwem
Znakomita gawęda znanego historyka i wybitnego
instruktora harcerskiego, przypominająca narodziny
protektoratu głowy państwa nad polskim harcerstwem oraz
osoby wszystkich Protektorów — od Naczelnika Państwa Józefa
Piłsudskiego, przez prezydentów II Rzeczypospolitej
i Prezydentów RP na uchodźstwie, po wybranych demokratycznie
prezydentów wolnej III Rzeczypospolitej.
Autor, prof.
Grzegorz Nowik, omawia dzieje protektoratu
ze szczególnym uwzględnieniem wartości, których ten
protektorat jest symbolem: najwyższego uznania dla roli
harcerstwa w walce o niepodległość Polski i budowie wolnego
Państwa, w przechowaniu na obczyźnie idei Niepodległej
Rzeczypospolitej oraz w budowie demokratycznego
społeczeństwa. A także: znaczenia i pojmowania harcerskiego
braterstwa, które powinno wznosić się ponad wszelkie
podziały organizacyjne.
Gawęda ta
powstała z okazji objęcia harcerstwa polskiego protektoratem
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława
Komorowskiego, w maju 2012 r.
dr hab.
Grzegorz Nowik —
harcmistrz, historyk, publicysta, pracownik Instytutu Studiów
Politycznych PAN, zastępca dyrektora Muzeum Józefa Piłsudskiego
w Sulejówku. W latach 2000–2009 redaktor naczelny „Przeglądu
Historyczno-Wojskowego” i zastępca dyrektora Wojskowego Biura Badań
Historycznych (2004–2009); autor wielu, częstokroć nagradzanych,
prac z historii najnowszej (m.in. monumentalnego dzieła
Zanim złamano "Enigmę" rozszyfrowano Rewolucję
— o polskim radiowywiadzie podczas wojny z bolszewicką Rosją
1918–1920).
Harcerz, a następnie instruktor i szczepowy Szczepu 22 WDH „Watra”,
w 1980 r. jeden z założycieli KIHAM, redaktor naczelny „Bratniego
Słowa”; w 1989 członek Komisji organizacyjnej ZHR, a następnie władz
Związku.
Publikacja ukazała się dzięki wsparciu Fundacji Harcerstwa
Drugiego Stulecia, ze środków Fundacji PZU,
w związku z cyklem debat nt. kondycji i przyszłości
harcerstwa organizowanych przez Kancelarię Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej. |
|
|
|
|
|
|
Marek Gajdziński,
Harcerski system wychowania
Książka Marka Gajdzińskiego to
podręcznik wychowania metodą harcerską, przeznaczony dla
instruktorów, którzy chcą dokładnie zrozumieć, w jaki sposób
stosowane w harcerstwie „chwyty” wychowawcze oddziałują na chłopców.
A zwłaszcza dla tych, którzy chcą twórczo rozwijać harcerski system
wychowania, formułować nowe, ciekawe programy, konstruować nowe,
lepsze narzędzia wychowawcze. Jednym słowem, dla tych, którzy chcą
być nie tylko dobrymi „rzemieślnikami”, ale mają także ambicje
twórcze. Książka warta polecenia także tym wszystkim nie-harcerzom,
którzy chcieliby harcerstwo zrozumieć i dowiedzieć się czemu
zawdzięcza ono swoje – odnoszone już od ponad stu lat – sukcesy
wychowawcze.
„Harcerski system wychowania” to podsumowanie wieloletnich
doświadczeń drużynowego warszawskiej „Szesnastki” – 16 WDH im.
Zawiszy Czarnego – jednego z założycieli ZHR i twórcy Harcerskiego
Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.
|
|
|
|
Życie wolne i radosne…
Instruktorska Drużyna Akademicka
im. Leszka Domańskiego – Zeusa
na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu 1957–1962 i jej
późniejsze dzieje
Publikacja opracowana przez Teresę
Nemere przy współpracy Barbary Karamać i Jolanty Ruszkowskiej
ukazuje przebieg służby i dokonania jednego z ciekawszych środowisk
harcerskich okresu popaździernikowej „odwilży” (przełomu lat 50.
i 60. ubiegłego wieku) oraz sylwetki członków Drużyny i ich
późniejsze dzieje. Wspomnienia, pamiątki i dokumenty, zebrane
z okazji 50. rocznicy powstania Instruktorskiej Drużyny Akademickiej
w Toruniu, odzwierciedlają historię i postawę Drużyny, ukazują, jak
studenckie lata, spędzone w harcerskiej gromadzie, w trudnym dla
naszego kraju czasie, wpłynęły na kształtowanie osobowości, postaw
życiowych i wieloletniej przyjaźni.
|
|
|
|
Andrzej
Janowski, Być dzielnym i umieć się różnić.
Szkice o Aleksandrze
Kamińskim
Zbiór kilkunastu
szkiców o Aleksandrze Kamińskim — harcmistrzu, wychowawcy i pisarzu,
jednym z twórców Szarych Szeregów, autorze legendarnych „Kamieni na
szaniec” i „Wielkiej gry”, redaktorze „Biuletynu Informacyjnego”
Armii Krajowej.
„Być dzielnym
i umieć się różnić” to fascynująca opowieść profesora i harcerza
o innym profesorze harcerzu. Obaj to wybitni wychowawcy, których
dokonania były w swoim czasie dla harcerstwa i pedagogiki
przełomowe. Autor podkreśla, że publikacje Aleksandra Kamińskiego
i ich późniejsze bezpośrednie kontakty w ogromnej mierze przyczyniły
się do ukształtowania go jako instruktora harcerskiego, pedagoga
i naukowca. Janowski ukazuje zaskakująco aktualne przemyślenia
Kamińskiego o Polsce, wychowaniu i harcerstwie, a także postawę, do
której „Kamyk” był szczególnie przywiązany — ową tytułową
„dzielność”. W poszczególnych szkicach znajdujemy opis zmagań
człowieka, który stara się iść uczciwą drogą, wbrew przeciwnościom
robić swoje, nie ulegać naciskom, wykorzystywać pojawiające się
szanse. W drobiazgach zawierać kompromisy, a zachowując swe zdanie
umieć ładnie — dawniej powiedziano by może: elegancko — różnić się
od tych, którzy mają inne poglądy.
Lektura zamieszczonych w zbiorze szkiców to także możliwość
poznania — niejako „przy okazji” — poglądów na wychowanie
i obywatelską służbę ich autora, Andrzeja Janowskiego — wybitnego
pedagoga i instruktora harcerskiego.
prof. dr hab.
Andrzej Janowski –
pedagog,
polonista. W latach 1957–1963 instruktor Chorągwi Warszawskiej ZHP:
współzałożyciel reaktywowanej 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej
„Czarna Jedynka”, zastępca komendanta
i komendant harcerskiej akcji
„Warmia i Mazury”. W 1981 przewodniczący Niezależnego Ruchu
Harcerskiego.
1966–1989 r. pracownik naukowy Instytutu Badań Edukacyjnych
w Warszawie.
Ekspert „Solidarności” (1980–1981) w zakresie edukacji; członek
podziemnego Zespołu Oświaty Niezależnej (1982–1989); uczestnik
negocjacji „stolika oświatowego” w trakcie obrad „Okrągłego Stołu”
w 1989 r., 1989–1992 wiceminister edukacji. Przez dziesięć lat był
dyrektorem Kolegium Nauczycielskiego. Wykłada w Akademii
Humanistyczno–Ekonomicznej w Łodzi i w Wyższej Szkole
Społeczno-Ekonomicznej w Warszawie. Członek Rady Edukacji Narodowej
przy Ministrze Edukacji Narodowej, przewodniczący Rady Programowej
Centrum Edukacji Obywatelskiej i Rady Programowej Muzeum Harcerstwa
ZHP.
|
|
|
|
Stanisław Czopowicz,
Szczera wola i zniewolenie.
Harcerstwo w Polsce 1945-1980. Zarys problematyki ideowej
i wychowawczej
„Szczera
wola i zniewolenie” – wbrew
podtytułowi – jest książką nie tylko o harcerstwie. Autor, omawiając
przemiany ideowe i wychowawcze w Związku Harcerstwa Polskiego (także
w OH ZMP i OHPL) w latach 1945–1980 i politykę władz państwowych
wobec harcerstwa, przedstawia metody stosowane przez komunistów
w zwalczaniu społecznego oporu wobec narzuconej ideologii,
w podporządkowywaniu sobie oświaty, szkolnictwa i organizacji
młodzieżowych.
Ukazuje
mechanizmy zwalczania tradycyjnych wartości – religijnych,
narodowych i społecznych – stanowiących fundament prawdziwego
harcerstwa i szerzej – światowego skautingu. Pokazuje
wykorzystywanie harcerstwa przez partyjny aparat jako narzędzia do
„walki o rząd dusz” młodzieży polskiej. Narzędzia szczególnie
cennego, bo znacznie skuteczniejszego niż inne, nawet te w pełni
podporządkowane komunistom, organizacje młodzieżowe – dzięki
zręcznemu wykorzystaniu elementów atrakcyjnej dla młodzieży metody
harcerskiej, częściowo „przechwytywanej” przez ten aparat.
Stanisław
Czopowicz przedstawia niektóre sylwetki i dokonania działaczy
najbardziej zaangażowanych w zwalczanie tradycyjnych wartości,
prostując przy okazji wiele – upowszechnianych także po roku 1989 –
mitów o rzekomych harcerskich zasługach oraz o „zawsze
niekomunistycznym” charakterze ZHP. Przypomina jednocześnie wysiłki
wielu środowisk w utrzymaniu lub odzyskaniu wartości wychowawczych
tradycyjnego harcerstwa. Dzięki nim możliwe było odrodzenie
harcerstwa, rozpoczęte w roku 1980 a uwieńczone powstaniem
alternatywnych wobec ZHP organizacji oraz stopniowymi zmianami
zachodzącymi po roku 1990 także w tej największej polskiej
organizacji młodzieżowej, jaką nadal jest ZHP.
Autor
wykorzystał wielką liczbę publikacji, dotarł także do mało znanych,
często niepublikowanych dokumentów i relacji. „Szczera wola
i zniewolenie” nie jest jednak beznamiętną pracą historyczną, nie
jest też pozbawiona opinii osobistych, emocjonalnych,
niejednokrotnie także kontrowersyjnych. Jest niezwykle ważnym
uzupełnieniem wiedzy o kolejach losu harcerstwa w Polsce,
o młodzieży, oświacie i całym społeczeństwie w PRL. O wielu
wydarzeniach książka ta mówi po raz pierwszy, a na pewno po raz
pierwszy tak szczerze – nieraz do bólu... Jest to jednak głównie
książka o wychowaniu – ważna nie tylko dla badaczy dziejów
harcerstwa ale także – a nawet przede wszystkim – dla obecnych
i przyszłych wychowawców i pedagogów.
Stanisław Czopowicz
–
teolog i redaktor,
harcmistrz, w latach siedemdziesiątych XX w. jeden z czołowych
organizatorów tzw. drugiego nurtu w ZHP, w latach 1980-1982
przewodniczący Porozumienia Kręgów Instruktorów Harcerskich im.
Andrzeja Małkowskiego (KIHAM), następnie jego niejawnej kontynuacji. |
|
|
|